Osteopatyczne podejście do zaburzeń psychosomatycznych

Nowa wersja szkolenia „Osteopatyczne podejście do zaburzeń psychosomatycznych”  jeszcze mocniej ogniskuje się na praktykę i głębokie doświadczenia. Część teoretyczna jest dostępna i nagrana on-line dla wszystkich kursantów, tak aby każdy mógł już przed szkoleniem zapoznać się z materiałami i oglądać je tak wiele razy, ile tylko będzie potrzebował.

Kurs skupia się na praktycznych metodach pracy z różnymi formami stresu, jego przejawami w organizmie pacjenta oraz sposobami uwolnienia i leczenia.

Wcześniej, przez wiele lat, niewielu specjalistów z dziedziny fizjoterapii, terapii manualnej czy osteopatii brało pod uwagę czynniki psychogenne w swojej praktyce. Gdyby w ogóle uwzględniali je, to najczęściej w kontekście ogólnie pojętego stresu lub traumy. To zbyt uproszczone podejście, porównywalne z diagnozowaniem samych “bólów”. Tak jak w przypadku zaburzeń mechanicznych stosuje się szczegółowy wywiad, testy kliniczne i inne badania, tak samo powinno być przy analizie czynników psychosomatycznych. Pojawia się pytanie, jak mierzyć poziom stresu, jak dotrzeć do źródeł głęboko zakorzenionych traum, czy organizm oraz mózg poradziły sobie z psychogennymi stresorami.

Metody osteopatyczne w leczeniu zaburzeń psychosomatycznych, w tym “uwalnianiu stresu z organizmu”, różnią się od technik psychologicznych.

Początkowo koncentrują się na odczytywaniu sygnałów z ciała pacjenta, analizując jego postawę, napięcie mięśniowo-powięziowe, aktywność nerwową, równowagę autonomicznego układu nerwowego oraz wyniki specjalistycznych testów tkankowych, aż do szczegółowej pracy z czaszką.

Po tej wstępnej analizie, terapeuta zadaje pacjentowi pytania dotyczące konkretnego rodzaju stresu lub traumy z określonego okresu. Po lokalizacji pierwotnej przyczyny problemu, przechodzi się do pracy z dotkniętymi tkankami, aby je “uwolnić”. Pacjent otrzymuje wskazówki, jak zmienić swoje reakcje i adaptować nowe schematy na “zresetowaną” strukturę. Po sesji, organizm potrzebuje czasu na adaptację do zmian, a terapeuta monitoruje postęp pacjenta.

Co wyróżnia ten kurs z psychosomatyki?

• połączenie “dwóch światów” tj.połączenie podejścia manualnego poprzez pracę z ciałem z podejściem psychoterapeutycznym poprzez pracę z psyche,
• nauka jak pracować nie tylko z pacjentem psychosomatycznym (PS), ale też ze sobą co jest jednym z najważniejszych i podstawowych kroków do bycia skutecznym terapeutą PS,
• szerokie, obszerne i kompleksowe podejście do tematu – połączenie wiedzy z nauk podstawowych takich jak fizyka, biologia z fizjoterapią, osteopatią, psychologią,
• dostępność materiałów teoretycznych w formie on-line z nielimitowanym dostępem dla kursanta aby mógł wracać i powtarzać materiał po tym jak zacznie wdrażać nauczone metody w swoją praktykę.

Czego się nauczysz?

• rozróżnienie systemów komunikacji i ich analiza w praktyce (autokrynne, parakrynne, enddokrynne, neurokrynne)
• hormony a reakcje na stres - jak rozpoznać w ciele pacjenta hiperkortykozolemię, diagnoza + terapia
• badanie autonomicznego ukałdu nerwowego -AUN
• leczenie zaburzeń AUN
• dostosowanie palnu leczenia do różnych podtypów zaburzeń AUN
• techniki odwiania powięziowego
• techniki trzewne powiązane z aspektami psychosomatycznymi
• podstawy fizyczne, biologiczne, psychologiczne reakcji na stres
• łączone formy terapii
• terapia desensytyzacji psychosomatycznej

TEORIA ON-LINE

• Autonomiczny układ nerwowy - typy dysautonomii przewlekłej, reakcje na stres, oś HPA- podwzgórze-przysadka-nadnercza
• Autonomiczny układ nerwowy - wpływ poszczególnych podsystemów na inne narządy i tendencje do określonych zaburzeń i chorób
• Układ Primovascularny - odkrycia naukowe Koreańczyków oraz ich wykorzystanie w zrozumieniu mechanizmów przy pracy nasłuchowej
• Powięź - badania oraz ich wykorzystanie w zrozumieniu mechanizmów przy pracy nasłuchowej
• Typy zawieszenia emocji w ciele
• Wzorce rodzicielskie
• Nerw błędny - anatomia i neurofizjologia

I MODUŁ

II MODUŁ

• Centralizowanie się z poszerzaniem pola percepcji
• Przechodzenie przez czaszkę – skóra, czepiec ścięgnisty, kość, opony, tkanka mózgowa
• Region potyliczny
• Region czołowy
• Linia życia c.d.
• Region skroniowy
• Region ciemieniowy
• Żołądek
• Wątroba
• Nerki
• Jelito cienkie i jelito grube