Fibroliza mięśniowo-powięziowa inaczej haczykowanie to technika, która pojawiła się po II wojnie światowej w wyniku ewolucji głębokiego masażu poprzecznego dr Jamesa Kyriaxa. Szwedzki fizjoterapeuta Kurt Ekman odkrył skrystalizowane osady moczowe lub wapniowe i między neurotyczne cząsteczki drażniące. Do leczenia tych złogów i generowanych przez nie patologii wynalazł zaokrąglone końcówki haczyków, które dzięki różnym kształtom i krzywiznom umożliwiały dokładniejsze i łatwiejsze oddziaływanie na struktury i uzyskiwanie do nich dostępu.
Technika hakowania polega na eliminacji zrostów, które znajdują się między mięśniami a rozcięgnem. Fibroliza mięśniowo-powięziowa pozwala na przerwanie włókien i zrostów tkanki łącznej bez uszkadzania skóry. Metoda z wykorzystaniem specjalnych haków o różnych krzywiznach jest przeznaczona do uwalniania sklejeń w powięziach mięśni, wokół ścięgien, przegrodach międzymięśniowych, przy okostnej. Może to być technika agresywna i nieco irytująca, ale przy prawidłowym wykonaniu dobre wyniki rekompensują świadomość, że anatomia jest niezbędna do wydajnej i bezpiecznej pracy. Terapia Ekmana umożliwia efektywną odbudowę poprawnej, fizjologicznej ruchomości w konkretnych obszarach ludzkiego ciała.
Fibroliza mięśniowo-powięziowa jest metodą fizjoterapeutyczną a używane haczyki wstawiane są między elementy anatomiczne, które podlegają zabiegowi. Służą one do leczenia dolegliwości układu ruchowego. Jeśli dojdzie do posklejania powięzi na przykład przez przeciążenia tworzą się zwłóknienia znacznie, utrudniające ruch ślizgowy. Konsekwencją tego jest ucisk na naczynia oraz nerwy i odczuwanie dyskomfortu bólowego. Aby terapeuta mógł osiągnąć najlepszy efekt i uwolnił pacjenta od bólu, potrzebuje swoich sprawnych palców i narzędzi takich jak haczyki, które usprawnią pracę jego palców.
Wskazaniem do wykorzystania techniki hakowania jest odczuwanie przez pacjenta ból po przebytym urazie. Fibroliza mięśniowo-powięziowa doskonale spełnia swoją rolę przy różnego rodzaju kontuzjach np.: zapalenie okołostawowe, rwa kulszowa, zapalenie ścięgien, neuralgia, dolegliwości bólowe w obszarze lędźwiowym, łokieć tenisisty, golfisty a także przy zaburzenia ruchomości po zabiegach chirurgicznych.Terapia hakowania pozwala osiągnąć efekty nie tylko na podłożu mechanicznym, ale również neurologicznym. Jest to metoda często wykorzystywana w środowisku sportowym, ponieważ daje możliwość szybszego odzyskania sprawności, efektywnej regeneracji oraz odzyskania równowagi organizmu. Haczykowanie umożliwia szybszy powrót do treningów w doskonałej formie. Metoda określana jest, jako skuteczny środek prewencji przeciwurazowej.
Techniki hakowania muszą być wykonywane przez przeszkolonego w tym temacie fizjoterapeutę. Dobra diagnoza możliwych urazów i dobre wykonanie terapii mogą być bardzo pomocne w wielu schorzeniach, które wpływają na ruchomość związaną ze strukturami narządu ruchu.
Metoda hakowania powięzi i tkanek miękkich wykonywana jest z użyciem miękkich haków poliamidowych. Cały zestaw to cztery różnej wielkości haki dające terapeucie możliwość pracy z każdym rodzajem tkanki.To za ich pomocą specjalista może wygodnie wykonać terapię bez odczuwania dyskomfortu bólowego, pracując w głębokich i powierzchniowych warstwach. Korzystając z takich narzędzi oraz posiadając umiejętności ruchowe i czuciowe terapeuta manualny ma możliwość skontrolowania napięcia a także zmian w tkankach.Terapeuta korzystając z miękkich haków posiada możliwość zatrzymania niekorzystnych zmian, wykorzystując odpowiedni nacisk, wibrację, rozciąganie czy też wygładzanie uszkodzonej tkanki, której zadaniem jest łączenie wszystkich innych tkanek. Takie czynności aktywnie oddziałują na troficzność tkanek, prowadząc do uzyskania ich elastyczności i odkształcania.
