Nie da się ukryć, że osteopatia w naszym kraju cieszy się coraz większą popularnością. Kiedy klasyczna medycyna nie spełnia naszych oczekiwań, wówczas doskonałym rozwiązaniem może okazać się właśnie medycyna konwencjonalna. Czym jest osteopatia? Kiedy warto zdecydować się na osteopatię? Jakie techniki wykorzystywane są w ramach osteopatii? W jaki sposób przebiega klasyczna terapia osteopatyczna? Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z poniższym artykułem, który z pewnością rozwieje wszelkie wątpliwości naszych czytelników.
Wiele osób z pewnością zastanawia się, czym tak właściwie jest osteopatia. Otóż jest to niekonwencjonalna metoda medyczna, która polega na diagnozowaniu i leczeniu dysfunkcji związanych z leczeniem układu ruchu metodą manualną. Prowadzi to do tego, że przywracana jest homeostatyczna równowaga i funkcjonalność naszego organizmu. Najważniejszym założeniem tej techniki jest harmonia naszego ciała i duszy – daje ona zdolność samoregeneracji. Twórcą osteopatii jest Andrew Taylor Still. Stworzył on koncepcję opierającą się na trzech filarach. Pierwszym z nich jest to, że organizm powinien być traktowany jako jedność, która łączy ciało fizyczne z ciałem psychoemocjonalnym. Dodatkowo struktura wpływa na funkcję, natomiast funkcja- na strukturę. Tego typu podejście tłumaczy wiele dolegliwości bólowych, których podłoże etiologiczne jest nieznane. W takich przypadkach leczenie objawowe w zdecydowanej większości przypadków nie przynosi efektów, natomiast diagnoza nie zostaje postawiona. Trzecim filarem jest to, że żywe organizmy wyróżniają się witalnością- jest to zdolność autoregeneracji i samoleczenia. Poprzez manualne oddziaływanie możliwe jest zlikwidowanie napięć, patologii, negatywnych bodźców zewnętrznych, wadliwych wzorców, jednocześnie pobudzenie wiary w zlikwidowanie choroby.
Warto zdawać sobie w tym miejscu sprawę z tego, że osteopatia nie skupia się na tym, by wyleczyć chorobę, a ogólnie na zdrowiu. W praktyce oznacza to, że osteopaci bardzo często współpracują z innymi specjalistami w odmiennych dziedzinach medycyny. Według nich organizm jest harmonią wielu składowych, czyli różnorodnych układów i umysłu, które na siebie oddziałują. Daje to szerokie możliwości co do wykorzystania technik terapii. Leczenie często objęte jest przez wiele grup wiekowych. Do najczęstszych wskazań zaliczyć można dyskopatię, rwę udową, neuralgię międzyżebrową, zaburzenia ruchomości, wady postawy, zespoły bólowe kręgosłupa, rwę kulszową, rwę ramienną, zaburzenie ruchomości stawów. Warto zwrócić uwagę na dolegliwości czaszkowo-krzyżowe, czyli migreny, stany psychosomatyczne, napięciowe, autyzm, nerwice, zapalenie zatok, zapalenie uszu, wady wzroku, wady wymowy, zawroty głowy, stany depresyjne, stany lękowe, ADHD.
W ramach osteopatii wyróżnia się wiele technik, które w wielu przypadkach uzupełniają się i przenikają. Do bezpośrednich technik, które wpływają na dysfunkcję chorobową, zaliczyć można chociażby technikę manipulacyjną, która cieszy się największą popularnością. Działa ona przez kawitację, czyli obniżenie ciśnienie w jamie stawowej. Przykładana jest dźwignia i siła do zablokowanego stawu, następnie wykonuje ruch o określonej prędkości- w ten sposób kości są ustawione do siebie w sposób odpowiedni. Dość charakterystyczny jest wówczas dźwięk chrupnięcia. Warto wspomnieć o technice mobilizacyjnej- przebiega ona w sposób pasywny, stawy nie są mobilizowane. Celem tej techniki jest poprawa ruchomości, jak również wprowadzenie tkanek okołostawowych w wydłużenie i elongację. Odczucia pacjentów w redukcji bólów są subtelniejsze. Warto wspomnieć o technice energii mięśniowej. Pobudzane są mięśnie, zwiększany jest zakres ruchu, co jest sposobem na zminimalizowanie napięć i dolegliwości bólowych w stawie. Kolejną techniką jest GOT- w sposób pasywny mobilizowane są określone miejsca ciała pacjenta.
Przede wszystkim należy sobie uświadomić, że terapia osteopatyczna to proces dynamiczny, który jest zmienny i dostosowywany w zależności od tego, jakie pacjent ma potrzeby. Z reguły jest on dzielony na dwa podstawowe etapy- pierwszy z nich to diagnoza, a drugi to zastosowanie wybranej techniki terapeutycznej. Aby postawić tą pierwszą, konieczne jest przeprowadzenie wywiadu i badania fizykalnego. Polega to na wykonaniu testów ruchomości, jak również na oględzinach ciała. Jedną z najczęściej wykorzystywanych metod to metoda palpacji- odpowiedni dotyk w celu oceny prawidłowości lub patologii struktury. W niektórych przypadkach nie obędzie się bez rezonansu magnetycznego i prześwietlenia rentgenowskiego. Dodatkowo stosowane są techniki manualne, których głównym celem jest pobudzenie naszego organizmu do poburzenia mechanizmów naprawczych. Na terapię warto przychodzić przed spożyciem posiłków. Unikajmy również leków przeciwbólowych lub takich, które obniżają koncentrację.
