Terapia czaszkowo-krzyżowa to jeden z odłamów osteopatii, który polega na uciskaniu i manipulacji punktów znajdujących się w okolicach czaszki, przepony, kości krzyżowej, miednicy i klatki piersiowej. Umożliwia ona rozluźnienie struktur, których napięcie może spowodować występowanie kłopotów zdrowotnych. Co to jest osteopatia czaszkowo-krzyżowa? Jakie jej cele możemy wyróżnić? Kiedy warto się na nią zdecydować? Jak wygląda zabieg osteopatii czaszkowo-krzyżowej? Jeśli szukasz odpowiedzi na te pytania, serdecznie zapraszamy do zapoznania się z poniższym artykułem, który z pewnością rozwieje wszelkie wątpliwości naszych czytelników.
Terapia czaszkowo-krzyżowa to procedura, która charakteryzuje się stosunkowo szerokim spektrum działania. W zdecydowanej większości przypadków jest ona stosowana, kiedy dojdzie do zaburzeń i dysfunkcji o podłożu somatycznym lub psychicznym. Gdybyśmy mieli wskazać podstawowe elementy tej terapii, wówczas byłyby to: fluktuacja płynu mózgowo-rdzeniowego, ruch kości krzyżowej, napięcie oponowego układu, mobilność kostnych struktur czaski, mobilność ośrodkowego układu nerwowego. W oparciu o te struktury i ich właściwości przeprowadzana jest terapia. Polega ona na minimalizowaniu napięcia tkanek miękkich, regulowaniu wcześniej wspomnianego płynu, a także mobilizacji kości czaszki. W tym celu wykorzystuje się metodę subtelnego dotyku.
Skoro wiemy już, czym tak właściwie jest terapia czaszkowo-krzyżowa, warto zainteresować się kwestią tego, jakie są cele takowego masażu. Przede wszystkim przywracany jest stan równowagi organizmu, co umożliwia uwolnienie się od dolegliwości natury psychologicznej, które dotychczas występowały. Aby zrealizować ten cel, konieczne jest wykonywanie mobilizacji, manipulacji i wszelkich rękoczynów- wpływają one bezpośrednio na restrykcje struktur kostnych. Poprawiana jest również ruchomość kości czaszki, zrównoważeniu ulega aktywność układu nerwowego. Co więcej, normalizuje się fluktuacja płynu mózgowo-rdzeniowego. Działania te mają jeden kluczowy cel: przywrócenie równowagi fizyczno-emocjonalnej, co ma być gwarancją satysfakcjonującego stanu zdrowia. Należy pamiętać, że taka poprawa nie wiąże się z jednorazową sesją. Jeśli chodzi o liczbę spotkań ze specjalistami, to jest ona określana w sposób indywidualny, w zależności od tego, z jakim problemem mamy do czynienia. W zdecydowanej większości przypadków wystarczająca jest seria 10 zabiegów.
W tym akapicie skupimy się na wskazaniach terapii czaszkowo-krzyżowej. Ogromną zaletą stosowania tej metody jest możliwość oddziaływania na wiele różnorodnych problemów związanych z funkcjonowaniem ciała i strefy emocjonalnej. Tego typu holistyczne podejście stwarza perspektywy co do rokowań w zakresie powrotu do zdrowia. Gdybyśmy mieli wymienić kilka podstawowych wskazań do przeprowadzenia terapii czaszkowo-krzyżowej, wówczas moglibyśmy wskazać te następujące: różnorodne bóle głowy, dysfunkcje słuchu, dysfunkcje wzroku, porażenie twarzowego nerwu, zaburzenia koncentracji, nerwica, stwardnienie rozsiane (zwane również jako SM), schorzenia układu kostno-stawowego, zatoki, autyzm, traumy, depresja, choroba Parkinsona. Warto wspomnieć również o szeroko rozumianych problemach stomatologicznych, wśród których najczęściej występują: zgrzytanie zębami, noszenie aparatu ortodontycznego, nadmierne zaciskanie zębów, zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego. Jako ciekawostkę warto w tym miejscu przytoczyć, że terapia ta cieszy się dużą skutecznością w przypadku leczenia zaburzeń snu, tików nerwowych i zaburzeń osobowości. Na tej podstawie możemy wywnioskować, że możliwości zastosowania terapii czaszkowo-krzyżowej są bardzo szerokie.
Wiemy już niemalże wszystko na temat osteopatii czaszkowo-krzyżowej. Warto uzyskać nieco więcej informacji w zakresie przebiegu całego zabiegu. W pierwszej kolejności przeprowadzany jest wywiad z pacjentem, a także dokonywane są oględziny. Oceniania jest postawa, skóra, sfera emocjonalna, zachowanie. Następnie sprawdzany jest przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego. W praktyce kluczowym „narzędziem” diagnostycznym są ręce. Percepcja i dotyk to niemalże gwarancja wykrycia ewentualnych restrykcji tkankowych. Pojedyncza terapia z reguły nie zajmuje więcej niż 60 minut. W terapii czaszkowo-krzyżowej kluczowe jest zapewnienie komfortowych warunków- ma to pozytywny wpływ na skuteczność stosowanych technik. Panująca atmosfera powinna być spokojna. Chwilę po zakończeniu całej jednostki pacjent powinien zostać przez jakiś czas w bezruchu- w ten sposób możliwe jest zaadaptowanie zmian. Warto zdawać sobie sprawę z tego, że u dzieci terapia ta wygląda niemalże identycznie, z tą różnicą, że sesje są krótsze, a potencjalnie niebezpieczne techniki nie są wykorzystywane.
