Prowadzący: Michał Biniecki D.O.
Data: 15.09.2017r. godz. 17:00
Miejsce: ul. Wita Stwosza 32 lok. 1,
Warszawa 02-661,
Centrum Rehabilitacji FizjoSystem
Cena: 50zł bilet jednorazowy
Dane do przelewu:
FizjoSystem M. Małachowski, P. Ficygowski s.c.
02-661 Warszawa, Ul. Wita Stwosza 32/1
Nr konta:
05 1050 1025 1000 0024 1448 5587
w tytulę proszę wpisać: „WGO 12 imię nazwisko”
Dyplomowany Osteopata Sutherland College of Osteopathic Medicine, Certyfikowany Terapeuta Manualny metody Kaltenborna- Evjentha, Terapii Manualnej w Modelu Holistycznym oraz Terapii Czaszkowo-Krzyżowej (Upledger Institute).
Członek Polskiego Towarzystwa Terapii Manualnej w Modelu Holistycznym, Europejskiej Federacji Osteopatów oraz Towarzystwa Osteopatów Polskich.
Ukończył wiele kursów z zakresu Fizjoterapii oraz szkoleń podyplomowych doskonaląc swoje umiejętności w zakresie Osteopatii. Poznał warsztat pracy wielu czołowych Osteopatów w Europie i na Świecie. Uczestnik wielu konferencji naukowych organizowanych w kraju i za granicą (OSD-Kongres Osteopatii).
W swojej pracy osteopatycznej wykorzystuje ultrasonografię w diagnostyce i terapii badając wpływ technik osteopatycznych na zachowanie struktur mięśniowo-powięziowych. Ukończył szkolenia ultrasonografii pod opieka dr Małgorzaty Serafin-Król w Roztoczańskiej Szkole Ultrasonografii oraz dr Piotra Godka w Klinice SMC.
Co ma wspólnego diagnostyka różnicowa z blizną?
Każda choroba ma swoje etapy rozwoju i wiele z nich może być leczona w sposób zachowawczy lub operacyjny. Często słyszymy, że operacja to ostateczność, ale słyszymy również, że operacja uratowała komuś życie. Aby doszło do planowanej operacji musi zaistnieć cały proces diagnostyki różnicowej polegający na weryfikacji objawów oraz oceny zaawansowania choroby. Często samą operacje poprzedza również proces leczenia zachowawczego prowadzonego przez lekarzy i/ lub terapeutów. Zdarza się nam w gabinecie dowiedzieć od pacjenta podczas badania podmiotowego o przebytych operacjach a następnie widzieć blizny podczas badania przedmiotowego. Zdarza się jednak, że pacjent nie wypowiada się na temat przebytych operacji i zapomina o tym, że ma jakąś bliznę na swoim ciele.
Dodatkowo pacjenci nie pamiętają dokładnie, czego dotyczył zabieg operacyjny myląc np.: pęcherzyk żółciowy z wyrostkiem robaczkowym. Takich pomyłek możemy uniknąć, kiedy oglądamy pacjenta i lokalizujemy „pamiątki” pooperacyjne. Ponadto wiedząc gdzie jest blizna jesteśmy z dużym prawdopodobieństwem określić, czego dotyczył zabieg operacyjny. Idąc tym tropem dalej możemy przypuszczać, czego dotyczyły problemy pacjenta i wysnuwać wnioski o obecnym stanie pacjenta. Co nam daje wiedza o bliźnie? Pacjent w gabinecie posiada określone objawy, które mogą być wynikiem posiadanej blizny lub objawy, które do tej blizny doprowadziły a operacja ich nie zlikwidowała w części lub całości. Możemy prześledzić proces diagnostyki różnicującej wiedząc, czego dotyczyła operacja i w ten sposób możemy odnaleźć schorzenia nakładające się na przebyta operację. Odtwarzając diagnostykę różnicową idziemy po śladach, które dają nam możliwość oceny obecnej sytuacji pacjenta.
Poza tym pamiętajmy, że przebyta operacja nie gwarantuje pacjentowi, że proces chorobowy nie może nawrócić, chyba, że mamy do czynienia z całkowitą resekcja danego narządu. Ale i to nie gwarantuje nam, że choroba nie poszerzyła swoje obszaru o nowe struktury. W mojej prezentacji chciałbym się skupić na jamie brzucha. Od początku rozwoju chirurgii jamy brzusznej opisano i wypróbowano w praktyce pokaźną liczbę dostępów do jamy otrzewnej. Do trzech najczęściej wykonywanych zalicza się laparotomię pośrodkową, cięcie poprzeczne oraz prawostronne cięcie naprzemienne (wykonywane w trakcie klasycznej apendektomii). Pierwsze z nich cięcie pośrodkowe to najczęściej stosowany dostęp do jamy brzusznej w trakcie zabiegów wykonywanych techniką otwartą.
Metoda ta pozwala na względnie szybkie otwarcie jamy brzusznej, co przeciętnie trwa kilka minut. Stosowane w masywnych operacjach z dobrym otwarciem pola zabiegowego. Takie cięcie wykorzystuje się np.: w chorobach jelita grubego. Dla odróżnienia drugie cięcie poprzeczne to dostęp do trzustki i wątroby. Jak doszło do tego i czy sytuacja jest już opanowana możemy dowiedzieć się z diagnostyki różnicowej objawów pacjenta. Pozostaje tylko pytanie czy chcemy mieć większa świadomość naszej pracy i leczyć bezpiecznie. Na warsztatach przedstawione zostaną inne dojścia do narządów i testy diagnostyczne z nimi związane oraz objawy, jakie towarzyszą rozwojowi niektórych chorób w obrębie jamy brzucha, które to doprowadziły pacjenta na stół operacyjny.
